مشرکان قریش براى اینکه پیامبر (ص) و مسلمانان را در تنگنا قرار دهند و عهدنامه اى نوشتند و امضاء کردند که بر طبق آن باید قریش ارتباط خود را با محمّد (ص) و طرفدارانش قطع کنند. با آنها زناشویى و معامله نکنند. در همه پیش آمدها با دشمنان اسلام همدست شوند. این عهدنامه را در داخل کعبه آویختند و سوگند خوردند متن آنرا رعایت کنند. ابوطالب حامى پیامبر (ص) از فرزندان هاشم و مطلب خواست تا در دره اى که به نام (شعب ابوطالب) است ساکن شوند و از بت پرستان دور شوند. مسلمانان در آنجا در زیر سایبانها زندگى تازه را آغاز کردند و براى جلوگیرى از حمله ناگهانى آنها برجهاى مراقبتى ساختند. این محاصره سخت سه سال طول کشید. تنها در ماههاى حرام (رجب - محرم - ذیقعده – ذیحجه) پیامبر (ص) و مسلمانان از (شعب) براى تبلیغ دین و خرید اندکى آذوقه خارج مى شدند ولى کفار- بخصوص ابولهب- اجناس را مى خریدند و یا دستور مى دادند که آنها را گران کنند تا مسلمانان نتوانند چیزى خریدارى نمایند. گرسنگى و سختى به حد نهایت رسید. امّا مسلمانان استقامت خود را از دست ندادند. روزى از طریق وحى پیامبر (ص) خبردار شد که عهدنامه را موریانه ها خورده اند و جز کلمه «بسمک اللهم» چیزى باقى نمانده. این مطلب را ابوطالب در جمع مشرکان گفت. وقتى رفتند و تحقیق کردند به صدق گفتار پیامبر پى بردند و دست از محاصره کشیدند. مسلمانان نیز نفس براحت کشیدند... امّا... امّا پس از چند ماهى خدیجه همسر با وفا و ابوطالب حامى پیغمبر (ص) دار دنیا را وداع کردند و این امر بر پیامبر گران آمد. بار دیگر اذیت و آزار مشرکان آغاز شد.
اول سلام
دوم هم که بله محاصره ی اقتصادی
همونچیزیکه الان توش هستیم
میگم راست گفتنکه تاریخ تکرار میشه هااااااا
بعدهم روح جان سرگردان چقدر ارادت داری نسبت به خدا پیغمبر
الهی که لطفتو بی جواب نزارن آمین
فعلا باعلی