قسمت بیست و هفتم
نزاع مجرمان
حرف هایم که تمام شد خودم را به نیک نزدیک کردم و گفتم: زود برویم تا دوباره وبال گردنمان نشده اند. نیک گفت: اگر تمایل داری مشاجره و نزاعشان را با یکدیگر بشنوی، پس خوب دقت کن وقتی گوش سپردم صدای آنها را در دل تاریکی شنیدم که چند تن از آنها خطاب به گروهی دیگر می گفتند: اگر شما نبودید ما مومن می شدیم و حالا از نور و روشنایی ایمان برخوردار بودیم. آنها هم در جواب گفتند: مگر ما راه را برای شما بستیم؟
(سوره حدید/ آیه14) می خواستید ایمان بیاورید.پس از لحظه ای سکوت یکی از آنها خشمگینانه فریاد کشید اصلا همه اش تقصیر فلانی یود همه این بدبختی های ما از آنجا شروع شد که به سخن این شخص گوش فرا دادیم و اطاعت او کردیم.
آن شخص نیز پاسخ داد: می خواستید از من پیروی کورکورانه نکنید. صدای فریاد دیگر از میان برخاست که: اکنون در عوض آن اطاعت و پیروی که از تو در دنیا کردیم بیا و ما را از گرفتاری نجات بده.
ناگهان صدای رهبرشان بلند شدکه می گفت: مگر نمی بینید من هم مثل شما گرفتارم؟ چگونه توان آن را دارم که شما را نجات دهم؟
(سوره غافر/ آیه 48) وقتی حرف رهبرشان به اینجا رسید، پیروانش مایوسانه لب به نفرین گشودند و گفتند: خدایا ما گناهی نداریم زیرا در دنیا او ما را رهبر و راهنما بود، پس عذابش را دوچندان کن. (سوره احزاب/ آیه 67و68)هنوز مشاجره مجرمان به پایان نرسیده بود که نیک مرا به خود آورد و گفت: حرکت کن، دعوایشان پایانی ندارد. آنها در جهنم نیز همیشه با یکدیگر نزاع خواهند داشت. پس از برداشتن چند قدم ناگهان صدای دلخراشی به گوش رسید، علت را از نیک جویا شدم، گفت: صدای یکی از مجرمان بود که سرانجام در یکی از چاه های عمیق سقوط کرد.
از اینکه چنین عذاب هایی به من نمی رسید خوشحال بودم و همین مایه اطمینان بیشتر من به ادامه راه می شد.
ادامه دارد ...