ورود پیامبر و مسلمانان به مدینه، فصل تازه اى در زندگى پیغمبر اکرم(ص) و اسلام گشود. مانند کسى که از یک محیط آلوده و خفقان آور به هواى آزاد و سالم پناه برد. بى جهت نیست که هجرت در راه خدا و براى گسترش دین خدا برابر با جهاد است و این همه عظمت دارد.

هجرت، یعنى دست از همه علاقه هاى قبلى کشیدن و پا بر روى عادات و آداب کهنه نهادن وبه سوى زندگى نوین رفتن. رفتن شخصى ازجهل به سوى نور و دانایى، هجرت است. رفتن از ناپاکى به سوى پاکى هجرت است. هجرت پیامبر(ص) و مسلمانان از مکه (محیط اختناق و آلودگى و کینه) به سوى مدینه (شهر صفا و نصرت و برادرى) و به سوى پى ریزى زندگى اجتماعى اسلامى، نخستین گام بلند در پیروزى و گسترش اسلام و جهانى شدن آن بود. نظر به اهمیت هجرت بود که بعدها در زمان خلیفه دوم به پیشنهاد على(ع) اینسال مبداء تاریخ اسلام یعنى (هجرى) شد.