پیامبر اکرم(ص) در طول عمر نه زن داشته است و این امر زاییده اوضاع و احوال جامعه آن روز و موقعیت شخصى آن حضرت بوده است. پیش از اسلام تعدد زوجات به نحو گسترده و نامحدودى در میان اقوام مختلف رواج داشته است. بعدها اسلام تا چهار زن را اجازه داد، آن هم به شرط برقرارى عدالت بین آنان .

مى دانیم که پیامبر(ص) تا 25 سالگى زن نگرفت و در 25 سالگى با خدیجه که 15 سال از پیامبر(ص) بزرگتر بود، ازدواج کرد و در حدود 25 سال تنها با خدیجه بود. پس از فوت خدیجه(ع) با زن بیوه دیگرى به نام سوده ازدواج کرد. سپس با عایشه ازدواج فرمود. زنان دیگرى که پیغمبر گرفت، بغیر از سوده، همه بعد از عایشه بودند و همه اینها بیوه زن و بزرگسال بودند. پیامبر حق و عدالت و نوبت را درباره آنها کاملا رعایت مى فرمود و با همه به مهربانى رفتار مى کرد.

زنانى که پیغمبر اکرم(ص) مى گرفت یا از بیوه زنانى بودند بى سرپرست که شوهرشان در جنگ شهید شده بودند، یا از اسیران جنگى بودند که در خانه پیغمبر با نهایت احترام زندگى مى کردند. ازدواج هاى پیغمبر عموما و بخصوص در ده سال آخر عمر جنبه اجتماعى و تحبیب قلوب داشته است و خویشاوندى با قبیله ها براى پیوند داشتن با کسانى که مسلمان شدن آنها موجب تقویت اسلام و مسلمین بوده است. بر خلاف آنچه برخى از دشمنان اسلام یا مستشرقین خارجى گفته اند، به هیچ وجه نظر پیامبر(ص) مسائل جنسى و لذت جویى نبوده است - بخصوص که پیامبر اکرم(ص) بنا بر آنچه در قرآن آمده است، یک ثلث و گاهى دو ثلت از شب را به عبادت و تلاوت قرآن مى گذراند - و روزها نیز در مسائل اجتماعى و جنگها اشتغالات فراوان داشته است، و این ازدواجها در سن جوانى نبوده است .