حسرت عشق

در کنج دلم عشق  کسی خانه ندارد          کس جای در این خانه ویرانه ندارد

دل را به کف هر که دهم  باز پس آرد           کس   تاب   نگهداری   دیوانه ندارد

گفتم  مه  من از چه تو در دام نیفتی           گفتا چه کنم  دام شما  دانه ندارد